 22 stycznia 1920 r. po niemal 150 latach zaborów Chełmno powróciło w granice Polski. W tym dniu do miasta dotarły oddziały Wojska Polskiego pod dowództwem płk. Marina Żegoty Januszajtisa. Mimo silnego mrozu miasto było udekorowane, przybywające wojsko witały bramy triumfalne, girlandy ze świątecznych gałązek i biało czerwone flagi. Na centralnym placu miasta nastąpiło oficjalne powitanie żołnierzy i oficerów przez powiatowego delegata Rady Ludowej dr. Ossowskiego i przekazanie im całości władzy nad miastem. W wojsku widziano wybawców, którzy przynieśli wolność po niemal 150 latach pruskiej niewoli. Tłum zgromadzony na Rynku odśpiewał wspólnie hymn i wiwatował podczas defilady zgromadzonych oddziałów polskiej armii. 22 stycznia 1920 r. miasto wieczorem przedstawiało wspaniały widok na ulicach był gwar, pełno żołnierzy, świętowano powrót Chełmna do Polski. Podobne uroczystości powtórzyły się gdy 29 stycznia, gdy do miasta przybył dowódca Błękitnej Armii wyzwalającej Pomorze gen. Józef Haller. Generał był witany owacyjnie na dworcu kolejowym przez księdza proboszcza dr Rogala. Hallera witano także przed Bramką (gdzie u wrót grodu poczęstowano go chlebem i solą) i na Rynku. Generał spotkał się również w starostwie z władzami miasta i przedstawicielami wszystkich stanów społecznych. Po pobycie w mieście generał udał się w dalszą podróż do Grudziądza. Rok 1920 to rok powrotu do Polski Pomorza, ale proces kształtowania granic naszego kraju jeszcze się nie zakończył. Dla mieszkańców Chełmna była to jednak bardzo ważna cezura oznaczającą od tej pory życie w wolnej Polsce. Piotr Sołtysiak Opracowano na podstawie A. Soborska – Zielińska, Chełmno i jego mieszkańcy na Starej fotografii.   |
Szkoła > Aktualności >